Strákarnir okkar

Kom heim eftir stuttan og nærandi fund í morgun til að finna strákana mína þrjá í misjöfnu ástandi. Maðurinn minn var greinilega búin að vinna sig upp í pirr vegna erfiðleika við að tosa drengina á fætur til að fara í heimsókn austur fyrir fjall. Útskýrði fyrir mér hvað það væri erfið upplifun að vera með tvo næstum fullorðna menn korrandi ínní rúmi nær algerlega meðvitundarlausa langt fram eftir degi. Ég ákvað að þetta væri ekki móment til að gera grín, jánkaði þessu bara sannfærandi. Enda svosem ekkert fyndið við að þurfa að vaða margoft inní þessa rykmettuðu vistaverur til að reyna að hrista lífi í máttlausa búka.

En þetta hafði tekist uppað einhverju marki allavega. Sá eldri sat lystarlaus og glaseygur í stól og hinn með störu að borða seríós. Ég spurði hann hvort hann hefði ekki sofið vel. 'Jú jú. Alveg þangað til ég vaknaði'. 'Svefninn er semsagt ekki góður akkúrat núna?' Spurði ég forvitin. 'Nei, aldrei verið verri... ' Hinn virtist hinsvegar hafa náð einhverjum árangri í að sofa með opin augun því það hreyfðist ekkert á honum fyrr en útidyrahurðin opnaðist og við góluðum einhverja skipun í áttina að honum.

En ég er ekki að kvarta. Ég hef alltaf þolað unglinga mjög vel, og mínir eru ekkert undanskildir. Þeir eru farnir að gera grín að mér og það finnst mér ákveðin frelsun; ég þarf ekki að vera skilyrðislaust með allt á hreinu, ég þarf ekki að hafa eins miklar áhyggjur af að þeir fyllist óöryggiskennd þú ég hafi ekki öll svörin. Þeir eru að fatta sig og ég verð að passa mig að þvælast mátulega mikið fyrir þeim með mínar hugmyndir um hvernig þeir eiga að vera... Þeir eru allavega og hafa alltaf verið uppspretta tækifæra fyrir mig til að bæta einhverju við mig og endurskoða mín viðhorf og hegðun. Stundum finnst mér eins og börnin mín séu að ala mig upp frekar en ég þau.

Athugasemdir

[Jói (IP-tala skráð) 7.4.2007 kl. 19:26]

Ég skill við hvað þú átt að etja... mamma skilur þig örugglega betur... ég áttaði mig ekki á því hvað þetta er pirrandi fyrr en ég flutti hingað út og þurfti að vera ábyrgi aðilinn í sambúð okkar vinanna... fyrst tók það eilíf öskur og margar ferðir inn í herbergið hans til að koma honum á lappir, en með tíma og þolinmæði er mér búið að takast að ala hann upp... það byggist á því að hann veit núna að ég kem bara einusinni inn til hans, og ef hann er ekki kominn á lappir þá fer ég í skólann án hans, eða það heldur hann allaveganna

[Ágústa Kr Andersen, 7.4.2007 kl. 19:38]

LOL!!!! Ég ætla að prenta þetta út fyrir mömmu !! 'You've been kicked in the butt by Karma...' ... hehehe

[Rúnarsdóttir, 8.4.2007 kl. 00:53]

Ég er byrjuð að undirbúa jarðveginn ... 

[Guðfinna (IP-tala skráð) 8.4.2007 kl. 21:19]

hey hæ hó jibbííí og hún bloggar líka svona skemmtilega - krúttið mitt - vá ég sendi sakn yfir - hlakka til að lesa meira og enn meira að sjá nefið á þér (og aðra líkamsparta)og heyra hláturinn þinn - kv. Guðfinna

[Edith Andersen (IP-tala skráð) 14.4.2007 kl. 18:33]

Teenagers are people in progress and the best we can do is to laugh at them, toss  their hair with affection and throw a glass of water on them--in any order.  If that does not work, I have additional suggestions but they may not be legal in Iceland.

[Edith Andersen (IP-tala skráð) 14.4.2007 kl. 18:33]

Teenagers are people in progress and the best we can do is to laugh at them, toss  their hair with affection and throw a glass of water on them--in any order.  If that does not work, I have additional suggestions but they may not be legal in Iceland.

[Ágústa Kr Andersen, 14.4.2007 kl. 22:29]

Edith. Your extensive experience is met with great respect on my behalf. I will print this out and hang it somewhere to be seen as Law of The Aunt; to be followed without delay or second thought whenever deemed necessary by The Mother. Thank you.

ps. Will consider other suggestions without regard to legal matters, it only complicates things.